مجله علوم پزشکی صدرا

شماره جاری

بر اساس شماره‌های نشریه

بر اساس نویسندگان

بر اساس موضوعات

نمایه نویسندگان

نمایه کلیدواژه ها

درباره نشریه

اهداف و چشم انداز

اعضای هیات تحریریه

اصول اخلاقی انتشار مقاله

بانک ها و نمایه نامه ها

پیوندهای مفید

فرایند داوری مقالات

مقایسه اثربخشی آموزش زوج‌درمانی هیجان‌محور مبتنی بر مدل آسیب دل‌بستگی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تحمل پریشانی در زنان شاغل در کادر درمان آسیب‌دیده از خیانت زناشویی استان لرستان، در زمان شیوع کرونا

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکترای روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد، ایران

2 استادیار گروه روانشناسی، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران

3 استادیار گروه روانشناسی، واحد ملایر، دانشگاه آزاد اسلامی، ملایر، ایران

10.30476/smsj.2025.101113.1476

چکیده

مقدمه: هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی زوج‌درمانی هیجان‌محور مبتنی بر مدل آسیب دل‌بستگی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تحمل پریشانی در زنان شاغل در کادر درمان آسیب‌دیده از خیانت زناشویی در زمان شیوع کرونا بود.
مواد و روش‌ها: جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان شاغل در کادر درمان استان لرستان بود که در دوران شیوع کرونا به‌دلیل آسیب دیدن از خیانت زناشویی به مراکز مشاوره مراجعه کرده بودند. با استفاده از روش نمونه‌گیری غیر تصادفیِ در دسترس، تعداد 30 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب و در دو گروه جایگزین و مطالعه قرار گرفتند. علاوه بر این از بین زنانی که تجربه خیانت از همسر نداشتند نیز 15 نفر به‌عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. پژوهش از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون بود و از پرسشنامه تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005) و نرم‌افزار SPSS 24 برای انجام پژوهش استفاده شد.
یافته‌ها: اکثر افراد مورد مطالعه، سن زیر 30 سال و تعداد کمی از افراد سن بالای 40 سال، و اکثراً مدرک تحصیلی کارشناسی داشتند. میانگین تحمل پریشانی برای گروه هیجان‌مدار 0/661±3/480، برای گروه پذیرش و تعهد 0/565±5/121 و برای گروه کنترل 0/631±3/813 به دست آمد. آموزش مبتنی بر رویکرد پذیرش و تعهد نسبت به رویکرد آموزشی هیجان‌مدار با اندازه اثر 0/772 بر تحمل پریشانی شرکت‌کنندگان در پژوهش تأثیرگذارتر است.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که در مقایسه بین دو رویکرد هیجان‌محور و مبتنی بر پذیرش و تعهد در گروه مورد بررسی، گروهی که آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد را دریافت کرد، تحمل پریشانی بیشتری را تجربه نمود. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ازجمله عناصری است که می‌تواند بر میل و رغبت درونی افراد در انجام یا عدم انجام عمل، همچنین بر قرار گرفتن یا قرار نگرفتن بر یک مسیر از طریق تغییر در امید به نتایج درمان، تغییر در نوع تفکر و تغییر در منبع کنترل، داشتن هدف و توانایی در یافتن مسیر مناسب، مؤثر واقع گردد.

تازه های تحقیق

Samaneh Karami (Google Scholar)

Mohammad-Esmail Ebrahimi (Google Scholar)

کلیدواژه‌ها

مراجع
  1. Soudani M, Karimi J, Mehrabizadeh M, Neisi A. Effectiveness of emotion oriented couple therapy on reducing the damage caused by marital infidelity. 2012;10(4):258-65.
  2. Arianfar N, Etemadi O. Comparison of the Efficacy of Integrative Couple Therapy and Emotionally Focused Couple Therapy on marital intimacy injured by wife infidelity in Couples. Journal of counseling research. 2016;15(59):7-37.
  3. Thorson AR. Communication and parental infidelity: A qualitative analysis of how adult children cope in a topic-avoidant environment. Journal of Divorce & Remarriage. 2017;58(3):175-93.
  4. Parker M, Campbell K. Infidelity and attachment: The moderating role of race/ethnicity. Contemporary Family Therapy. 2017;39:172-83.
  5. Johnson SM. Attachment theory in practice: Emotionally focused therapy (EFT) with individuals, couples, and families. Translation by Etemadi et al. Tehran: Arjmand Publications; 2020. Persian.
  6. Guitar AE, Geher G, Kruger DJ, Garcia JR, Fisher ML, Fitzgerald CJ. Defining and distinguishing sexual and emotional infidelity. Current Psychology. 2017;36:434-46.
  7. Kioskli K, Scott W, Winkley K, Godfrey E, McCracken LM. Online Acceptance and Commitment Therapy for People with Painful Diabetic Neuropathy in the United Kingdom: A Single-Arm Feasibility Trial. Pain Med. 2020;21(11):2777-88.
  8. Johnson S, Brubacher LL. Deepening Attachment Emotion in Emotionally Focused Couple Therapy (EFT). In: G Weeks, S Fife, & C Peterson (editors), Techniques for the Couple Therapist: Essential Interventions New York: Routledge; 2016. p. 155-60.
  9. Organization WH. Coronavirus disease (COVID-19) pandemic. Geneva: World Health Organization; 2020.
  10. Brooks SK, Webster RK, Smith LE, Woodland L, Wessely S, Greenberg N, et al. The psychological impact of quarantine and how to reduce it: rapid review of the evidence. Lancet. 2020;395(10227):912-20.
  11. Cava MA, Fay KE, Beanlands HJ, McCay EA, Wignall R. The experience of quarantine for individuals affected by SARS in Toronto. Public Health Nurs. 2005;22(5):398-406.
  12. Lin EC, Peng YC, Tsai JC. Lessons learned from the anti-SARS quarantine experience in a hospital-based fever screening station in Taiwan. Am J Infect Control. 2010;38(4):302-7.
  13. Al-Rabiaah A, Temsah MH, Al-Eyadhy AA, Hasan GM, Al-Zamil F, Al-Subaie S, et al. Middle East Respiratory Syndrome-Corona Virus (MERS-CoV) associated stress among medical students at a university teaching hospital in Saudi Arabia. J Infect Public Health. 2020;13(5):687-91.
  14. Xiang YT, Yang Y, Li W, Zhang L, Zhang Q, Cheung T, et al. Timely mental health care for the 2019 novel coronavirus outbreak is urgently needed. Lancet Psychiatry. 2020;7(3):228-9.
  15. Li W, Yang Y, Liu ZH, Zhao YJ, Zhang Q, Zhang L, et al. Progression of Mental Health Services during the COVID-19 Outbreak in China. Int J Biol Sci. 2020;16(10):1732-8.
  16. Zarabadipour M, Asgari Ghonche MR, Asgari Ghonche S, Mirzadeh M. Psychological evaluation of the factors affecting the stress caused by COVID-19 outbreak in the medical staff and the community of Qazvin, Iran Spring 2020. Journal of Military Medicine. 2020;22(6):517-25.
  17. Simons JS, Gaher RM. The Distress Tolerance Scale: Development and validation of a self-report measure. Motivation and emotion. 2005;29(2):83-102. doi: 10.1007/s11031-005-7955-3.
  18. Asgari A, Asadi J, Hosseinae A. Comparison of the effectiveness of couple therapy based on acceptance and commitment and emotionally focused couple therapy on marital forgiveness of women affected by extramarital relationships. Rooyesh-e-Ravanshenasi Journal (RRJ). 2022;10(12):215-26.
  19. Zanganeh MF, Bani JSS, Ahadi H, Hatami HR. The effectiveness of couples therapy based on acceptance and commitment and emotionally focused couples therapy on improvement of intimacy and reduction of Alexithymia among Couples. 2017;11(38):49-70.
  20. Akhavan Bitaghsir Z, Sanaee Zaker B, Navabinejad S. Comparetive of emotional focused couple therapy and acceptance and commitment therapy on marital adjustment and marital satisfaction. Iranian Journal of Health Education and Health Promotion. 2017;5(2):121-8. doi: 10.30699/acadpub.ijhehp.5.2.121.
  21. Dalavar A. Research Methods in Psychology and Educational Sciences. Tehran: Virayesh Publishing; 2022. Persian.
  22. ALAVI K, MODARRES GM, AMIN YSA, SALEHI FJ. Effectiveness of group dialectical behavior therapy (based on core mindfulness, distress tolerance and emotion regulation components) on depressive symptoms in university students. 2011;13(2):35.
  23. Zarling A, Bannon S, Berta M. Evaluation of acceptance and commitment therapy for domestic violence offenders. Psychology of violence. 2019;9(3):257-66. doi: 10.1037/vio0000097.
  24. Harris R. ACT with love: Stop struggling, reconcile differences, and strengthen your relationship with acceptance and commitm: New Harbinger Publications; 2009.
  25. Nelson CJ, Saracino RM, Napolitano S, Pessin H, Narus JB, Mulhall JP. Acceptance and Commitment Therapy to Increase Adherence to Penile Injection Therapy-Based Rehabilitation After Radical Prostatectomy: Pilot Randomized Controlled Trial. J Sex Med. 2019;16(9):1398-408.
  26. Ruiz P. Distress Tolerance—Theory, Research, and Clinical Applications: Michael J. Zvolensky, Amit Bernstein, Anka A. Vujanovic (Eds) (2011) New York, NY: The Guilford Press. 288 pp. The Journal of Nervous and Mental Disease. 2013;201(8):723. doi: 10.1097/NMD.0b013e31829db720.
  27. Hadyian S, Dehghani A. The Effectiveness of Acceptance and Commitment-Based Therapy on Assertiveness of Imposed War Veterans’ daughters. Iranian Journal of War and Public Health. 2019;11(3):147-51. doi: 10.29252/ijwph.11.3.147.
  28. Rostami M, Rasouli M, Kasaee A. Comparison of the effect of group counseling based on spirituality-based therapy and acceptance and commitment therapy (ACT) on improving the quality of life the elderly. Biannual Journal of Applied Counseling. 2019;9(1):87-110.
  29. Ghazivaloii FE, Ghomi M, Jamali A, Shafiee Z. Effectiveness of Existential Group Psychother-apy on Psychological Well-Being and Distress Tolerance of Physical-Motor Disabled. Socialworkmag. 2017;6(2):24-34.
  30. Basak Nejad S, Amanollahi A. The effectiveness of an acceptance and commitment-based couple therapy in intimacy and forgiveness among couples. Journal of Family Psychology. 2021;4(1):41-52.
  31. FOROUZANFAR A. Distress tolerance: Theory, mechanism and relation to psychopathology. 2017;6(2):206-39.
  32. Abed Y, Abolghasemi S, Khalatbari J. Effectiveness of acceptance and commitment therapy on hope and distress tolerance in mothers of children with physical-motor disabilities. medical journal of mashhad university of medical sciences. 2021;64(2):2706-19.
  33. Amanelahi A, Heydarianfar N, Khojastehmehr R, Imani M. Effectiveness of acceptance and commitment therapy (ACT) in the treatment of distressed couples. JAC. 2014;4(1):103-19.
  34. Erfanmanesh S, Heydari P, Shamsaee R, Bay S, Afshari N. Compare the effectiveness of couple therapy based on admission and commitment and excitement therapy couple on stress and cohesion and improvement of adjustment in Tehran. Journal of psychologicalscience. 2019;18(75):373-82.
مجله علوم پزشکی صدرا
دوره 13، شماره 1
دی 1403
صفحه 125-137
فایل ها
هم رسانی
ارجاع به این مقاله
آمار