نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• فرین کیانی یزدی
• آزیتا هدایتی

چکیده

مقدمه: با توجه به ارتباط بین دهان و دندان و بیماری‌های سیستمیک و نقش قطعی عفونت‌های دهان و دندان در فرآیندهای پاتولوژیک در نقاط دیگر بدن، هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر درمان غیر جراحی پریودنتال بر سطح سرمی آنتی بادی ضد کاردیولیپین (aCLA) است که به طور بالقوه در پاتوژنز بیماری های قلبی عروقی در بیماران پریودنتال نقش دارد.مواد و روش: بیست داوطلب (11 زن و 9 مرد) با میانگین سنی 55/40 سال در این مطالعه شرکت کردند. پریودنتیت مزمن با معاینه کامل پریودنتال تشخیص داده شد. این معاینات شامل اندازه گیری عمق پاکت (PD) و از دست رفتن چسبندگی (AL)، همچنین شاخص پلاک (PI) و شاخص لثه ای (GI) بود. بعد از بررسی پایه، همه افراد درمان غیر جراحی پریودنتال را به طور کامل دریافت کردند. افراد برای بازدید نهایی 6 هفته بعد از آخرین جلسه از جرم‌گیری برای بازنگری در پارامترهای پریودنتال مراجعه کردند. در ویزیت اولیه و نهایی، دو میلی لیتر از خون وریدی از هر بیمار جمع آوری شده و برای تجزیه و تحلیل aCLA (IgM , IgG )با استفاده از تست ELISA مورد استفاده قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS و  آزمون t-test تجزیه و تحلیل شد.یافته‌ها: متوسط سطح هر دو شکل  aCLA(IgM , IgG ) قبل و بعد از درمان، اختلاف معنی‌داری از نظر آماری را نشان دادند (05/0>P برای IgM و 001/0=P برای IgG) علاوه بر این، نتایج مطالعه نشان داد که کاهش قابل توجهی در پارامترهای پریودنتال (PD, AL, PI, GI) بعد از درمان غیر جراحی پریودنتال (001/0P <) ایجاد شده است.بحث و نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که درمان پریودنتال موفق، می‌تواند سطح سرمی یکی از نشانگرهای زیستی التهابی ( aCLA)در مشکلات قلبی و عروقی را بهبود بخشد.

کلیدواژه‌ها

• آنتی بادی های آنتی کاردیولیپین
• پریودنتیت مزمن
• بیماریهای قلبی عروقی
• سندروم آنتی فسفولیپید
• درمان پریودنتال