نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• ندا جمالی مقدم
• سارا سلیمانی

چکیده

مقدمه: فرسودگی شغلی یک سندرم روانشناختی است که در پرستاران به دلیل طولانی بودن تماس نزدیک با سایر انسانها، بیشتر دیده می­شود. حمایت اجتماعی یکی از عوامل مهم مهارکننده اثرات منفی تنش شغلی است. مطالعه حاضر با هدف تعیین فرسودگی شغلی و حمایت اجتماعی در پرستاران و تعیین ارتباط این متغیرها انجام شد.مواد و روش: این مطالعه توصیفی- تحلیلی بر روی 111 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز صورت گرفت. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه های روا و پایای حمایت اجتماعی مک کین و مارکلین و پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسالچ و جکسون استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 10 و مجذور کای تحلیل شد.یافته ها: 69 %پرستاران اظهار داشتند که حمایت اجتماعی متوسط را از سوی همکاران، سرپرستار و سوپروایزر خود دریافت می­کردند. 5/90 %از افراد فرسودگی شغلی داشتند. 2/31 %از افراد میزان فرسودگی شغلی در بعد واماندگی عاطفی را در سطح متوسط بیان کردند و بیش از نیمی از پرستاران مسخ شخصیت و عدم کفایت را در سطح کم گزارش کردند. بین حمایت اجتماعی و فرسودگی شغلی از نظر آماری ارتباط معنی دار وجود داشت. ( 01/0 p= )بحث و نتیجه گیری: با توجه به بالا بودن میزان فرسودگی شغلی در پرستاران و ایده آل نبودن میزان حمایتهای اجتماعی دریافت شده از سوی همکاران و تاثیر مثبتی که این حمایت ها می­تواند بر عملکرد افراد بگذارد،لازم است تمهیداتی در جهت کاهش فرسودگی شغلی و افزایش حمایت اجتماعی دریافت شده اندیشیده شود.

کلیدواژه‌ها

• فرسودگی شغلی
• حمایت اجتماعی
• پرستار